محرومین و مستضعفان و دفاع از حقوق این قشر و محرومیت زدایی همواره یکی از مهمترین تاکیدات در سیره و سخنان امام راحل بود.

خدمت به زاغه نشینان

رهبر کبیر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی در تمامی عمر گرانمایه خود همواره بر رسیدگی به وضعیت مستضعفان و محرومان جامعه و رفع مشکلات آنان تاکید داشتند و احقاق حقوق این طبقه و برقراری عدالت اجتماعی از دغدغه های همیشگی آن امام بزرگوار بود.

چنانچه که بارها از این قشر به عنوان ولی نعمت یاد می کردند و مسوولین را به خدمت به محرومین و رفع فقر دعوت می کردند. ایشان در سخنانی نغز و زیبا در این‌باره فرموده اند: «به مستضعفان و مستمندان و زاغه ‌نشینان که ولی نعمت ما هستند خدمت کنید.» (صحیفه امام، ج‌۱۸، ص: ۳۸)

خدمت به محرومان؛ عبادت

گفتنی است که ایشان جدای اینکه رفع محرومیت و فقر زدایی را از وظایف حکومت و مسوولین می دانستند بلکه ازمنظر دینی هم می فرمودند که: : «گمان نمیکنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجود داشته باشد.» (صحیفه امام، ج‌۲۰، ص: ۳۴۲)

یا در جای دیگر به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی و پیش بردن آنرا نتیجه فداکاری و تلاش محرومین جامعه می داند و می فرماید: با توجه به اینکه بار سنگین انقلاب بر دوش قشر مستضعف است... وظیفه داریم فعالیت و توجه را به نواحی محروم، خصوصاً جنوب شهر، که در رژیم گذشته توجهی به آنها نشده، معطوف کنیم.» (صحیفه امام، ج‌۱۵، ص: ۲۷۳ )

بار انقلاب بر دوش مستضعفین است

سخنان امام خمینی درباره محرومان و رفع فقر می تواند راهنمای خوبی برای تمامی مسوولین و کسانی باشد که دغدغه فقرا و محرومین جامعه دارند. چنانچه ایشان در جای دیگری می فرمایند:

"شما باید توجه تان به این توده های مستضعفین که با زحمت خودشان و رنج خودشان الان در جبهه ها مشغول فداکاری هستند که خداوند تاییدشان کند و در پشت جبهه ها مشغول فداکاری هستند و مستضعفند، آن بالاها اینها را ضعیف می شمارند و می شمردند... با توجه به اینکه بار سنگین انقلاب بر دوش قشر مستضعف است... وظیفه داریم فعالیت و توجه را به نواحی محروم، خصوصا جنوب شهر که در رژیم گذشته توجهی به آنها نشده است، معطوف کنیم. در خدمت ملت، خصوصا مستضعفین که سنگینی این جمهوری به دوش آنان بوده و بدون کوچکترین توقعی در خدمت اسلامند، با جان و دل کوشا باشیم و مادام که همه ما و شما در خدمت مردم هستیم، آسیبی به جمهوری اسلامی وارد نمی شود. "

مملکت از آنِ کوخ نشینان است

و همچنین ایشان صاحبان مملکت را این افراد مستضعف و محروم می داند و بیان می کند: " مملکت مال این زاغه نشینان اطراف تهران است که من خدا می داند برای این ها غصه می خورم و برای این ها تا حالا فکری نشده. مملکت مال این هاست. نهضت را این ها پیش برده اند… ما مرهون این ها هستیم. ما زندگیمان را این ها اداره می کنند… کوخ نشین ها هستند که موونه این مملکت و سرمایه این مملکتند نه آن کاخ نشین ها. خداوند این کوخ نشین ها را برای ما حفظ کند. "

حال سوال این است که همه ما به نوبه خود از مدیران و نهاد ها و سازمان های مسوول گرفته تا تک تک افراد جامعه، چه اقداماتی برای رفع فقر و محرومیت زدایی انجام داده ایم و تا چه حد دغدغه آنرا داشتیم؟